ගලා යන සීත වැහි බිංදුවට සමු දුන්
වලා පෙළ මමයි දුර අහස් තල මත හුන්
හරිත වන රේඛාව ළදළු පත් මත ඉහුණු
කඳුළු වැහි බිඳ ඇයයි දුක මතින් කැටි ගැහුණු
ඔය මතක හීත තවමත් හිතේ මං ගාව
ඔය රැලි නැගුවදෙන්, හිනැහියන් ගංගාව
හීන සාගරයක් හොයා ගෙන දුර ඇදෙන
වැහි බිඳක අගය හඳුනයි ද සැඩ සාගරය
වළා අත් පහුර තුළ නුඹ හොවා ගෙන සුරැකි
සීතලත් උණුහුමක් වුනු අතීතයක් ඇති
සොඳුරු සඳ කැන් අතර ගෙතුණු තරු ලියකම්
මැකුණු දා තනිකමට ළඟ කවිකම්
@ධරණී
No comments:
Post a Comment