එය මැයි මස අඳුරු වැහිබර දිනයක් ලෙස මගේ මතකයේ හොඳින් සටහන් වී තිබේ. මගේ හිතමිත්‍ර ෂර්ලොක් හෝම්ස්ගේ හැඳුනුම්පතෙහි අවසාන අංකය ඔත්තේ සංඛ්‍යාවක් වීම නිසා අද දින බැහැර යාමට අවසර තිබුණේ ඔහුට පමණි. ගිනි උඳුන් පඩිය මත හෝම්ස් තබා ගිය රාජකීය මාධ්‍ය නිවේදන කියවීමේ අත්පොත පරිශීලනය කරමින් සිටි මා හට තද හිසේ රුදාවක් වැළඳිණි. වැහිබර ගතියත් තද හිසේ ඇම්මත් නිසා මම නින්දක් ලැබීමේ අරමුණින් උඩු මහලට ගියෙමි.
බේකර් වීදියේ අපගේ සුපුරුදු නිදන කාමරයේ සුව නින්දක් ලබමින් සිටි මා තිගැස්සී අවදි වූයේ කිසිවෙකු මහ හඬින් දොරට තඩිබාන ශබ්දයත් සමඟ ය. ඉන් තත්පර කිහිපයකට පසු බිලී නිදන කාමරය අසලට පැමිණ මට කතා කළේය.
" වොට්සන් මහත්මයා ...වොට්සන් මහත්මයාව මුණ ගැහෙන්න කවුද මහත්මයෙක් ඇවිත්"
ඔහොම පොඩ්ඩක් විසිත්ත කාමරයේ ඉන්න කියන්න බිලී. මම ඉක්මනින් එන්නම්.
ලිහිල් කලිසමක් සහ කපු කමිසයකින් සැරසී මා පහළ මාලයට බසින විට මගේ නෙත ගැටුණේ මා හිත මිතුරු වෛද්‍ය අර්නස්ට්රූදර් ය.
" අර්නස්ට් මොකද මේ අවේලාවෙ?"
ඔහු මැලවුණු මුහුණින් කතාව පටන් ගත්තේය.
" මට ඔබේ මිත්‍රයා හෝම්ස්ගෙන් ලොකු උපකාරයක් අවශ්‍යයි"
" හෝම්ස් නම් මේ වෙලාවෙ දුම්කොළ ගේන්න එළියට ගිහින්. තව ටිකකින් එයි"
මා එසේ පවසමින් සුපුරුදු අසුනේ හිඳ ගත්තා පමණි. සිහින් හඬින් ගීයක් මුමුණමින් හෝම්ස් විසිත්ත කාමරයට ඇතුළු විය.
" ආහ් අර්නස්ට් මොකද්ද ඔබ මට අරගෙන ආව හදිසි ගැටලුව"කිසිවක් පැවසීමටත් පෙරාතුවම ඔහු හාන්සි පුටුවේ දිගා වී විමසුවේය.
" මේක මගේ පුද්ගලික ගැටලුවක් හෝම්ස් මහත්මයා . මේක ඉක්මනින් රහසිගතව විසඳ ගන්න ඕනෙ"
"හොඳයි ඔබේ කතාව මුල් ඉදන් කියමු බලන්න"
"මේ සිද්ධිය වුණේ අද දවල් 2ට විතර. මම කොවිඩ් රෝගීන් සම්බන්ධ ප්‍රතිකාර වලට හවුල් වෙන බව ඔබතුමා දන්නවනෙ. ඒ නිසා අද හරිම කාර්‍යබහුල දවසක්. මම වාට්ටුවෙ වැඩ ඉවර කරලා සාමාන්‍යයෙන් අත් ඔරලෝසුව ගලවලා ලාච්චුවට දාලා මුහුණ කට සෝදගෙන තමයි කෑම ගන්නෙ"
"මේක ඔබේ සාමාන්‍ය පුරුද්දක් ද නැත්නම් කොවිඩ් නිසා පටන් ගත්ත දෙයක් ද?"
" නැහැ ඒක මගේ සාමාන්‍ය පුරුද්දක් . මම පළඳින පතේ පිලිප්ස් වර්ගයේ රන් අත් ඔරලෝසුව මගේ මව් පාර්ශවයේ මිත්තණියගෙන තෑගි ලැබුණු එකක්. මම එය දිනපතා පළඳින්නෙ ඇයව සිහිවෙන්න. සාමාන්‍යයෙන් මම ගෑරුප්පුව හසුරවන විදිහ නිසා ඔරලෝසුවේ මුහුණත පලුදු වීම් කිහිපයක් වුණා. ඒ නිසා තමයි මම ආහාර ගන්න විට ඔරලෝසුව ගලවලා තියන්නෙ"
"අදත් සුපුරුදු විදිහට මම ආහාර අරගෙන අවසන් වුණා. නමුත් රෝගියෙකුගේ ශ්වසන අපහසුතාවයක් නිසා මම ආපසු ඔරලෝසුව පැළඳ ගන්නෙ නැතුව තමයි ආපහු වාට්ටුවට දිව්වෙ. එතන කාර්යය අවසන් වෙලා ආපහු මගේ කාමරයට එද්දි විනාඩි විස්සක්වත් ගත වෙන්න ඇති. නමුත් ලාච්චුව ඇරලා බලද්දි ඔරලෝසුව එතැන නෑ"
"ඔබ ඒක හරියට පරීක්ෂා කළාද?"
"ඔව් හරියටම බැලුවා හෝම්ස් මහත්මයා. මම මේක හැමදාම කරන දේ නිසා වරදින්න විදිහක් නෑ. මම ඔරලෝසුව වෙන කොහේවත් වැරදීමකින් තිබ්බෙ නැති බව මට සීයට සීයක් විශ්වාසයි. මෙතන හොරකමක් වෙලා තියෙනවා. මට මගේ ඔරලෝසුව හොයා ගන්න ඔබතුමාගෙ උදව් ඕනෙ. ඒක මට භෞතික සහ ආධ්‍යාත්මික වටිනාකමක් තියෙන දෙයක්. ඒකයි මේ වැඩ අස්සෙම මම දුවගෙන ආවෙ"
හෝම්ස් මෙතෙක් වෙලා අඩවන්ව තුබූ දෑස් විවර කළේය.
"ඔබේ කොවිඩ් වාට්ටුවෙ රෝගීන් කී දෙනෙක් ඉන්නවද?"
" දැනට ඉන්නෙ හය දෙනයි හෝම්ස් මහත්මයා. පෙරේදා උදේ තමයි ගිලන් ඇඳවල් ගෙනත් මේක කොවිඩ් රෝගීන්ට අතරමැදි ප්‍රතිකාර සිදු කරන වාට්ටුවක් හැටියට පටන් ගත්තෙත්. ඒත් මේ රෝගීන්ගෙ විනය නම් අන්තිමයි. කොච්චර කිව්වත් වාට්ටුව පුරාම ඇවිදිනවා"
" ශ්වසන ආබාධය ඇති වුණේ කාටද? "
"පිරිමි රෝගීන් සිටි කොටසේ රිකී බෝල්ඩ්වින් කියන හැත්තෑ වියැති මහත්මයාට. ඔහුව වහාම කිංග්ස් ලෝයල් රෝහලට මාරු කර යැව්වා. ඉතිරි රෝගීන්ගෙන් තිදෙනෙක් කාන්තාවන්."
" අනෙක් පිරිමි රෝගීන් කොයි වයස්වල කොහොම සෞඛ්‍ය තත්ත්වයක ඉන්න අයද?"
"එලන් හැරියට් වයස හැට පහයි ඔහු කෘත්‍රිම පාදයක් ආධාරයෙන් ඇවිදින්නෙ. විශ්‍රාමික සොල්දාදුවෙක්. දෙවෙනි රෝගියා ස්ටීව් ඉංගල්ස්වර්ත් වයස අවුරුදු අසූ එකයි. දියවැඩියා රෝගියෙක්. ඔහු වැවිලිකරුවෙක් බවයි මට දැනගන්න ලැබුණේ .ඔහුගේ තත්ත්වය එතරම් සතුටුදායක නැහැ. තුන්වෙනියා බෙන් ඩිකින්සන් වයස අවුරුදු විසි එකයි. රැකියාවක් කරන බවක් නම් පේන්න නෑ. නමුත් මේ වාට්ටුවට ආව දවසෙ මම කෑම කන වෙලාවෙ මේ හාදයා එක්ක කතාවට වැටුණා.ඔහු කිව්වෙ කොවිඩ් රෝගීන්ට ගිලන් ඇඳවල් හදන්න ගිහින් තමා වෛරසය ආසාදනය වුණේ කියලා"
" හොඳයි අර්නස්ට් එහෙනම් දැනට මේ තොරතුරු ප්‍රමාණවත්. තවදුරටත් ඔබව මෙහෙ රස්තියාදු කරන්න අවශ්‍ය නෑ. ඔබේ ගැටලුව විසඳුණා කියලා හිතාගන්න"
" එතකොට හෝම්ස් මහත්මයා ඔරලෝසුව"
"ඒක ගැන වද වෙන්න එපා. තව පැය භාගෙකට කලින් ඒක ඔබේ අතට ලැබේවි"
අර්නස්ටෲදර් නික්ම ගිය පසු හෝම්ස් ගිනි උඳුන ළඟ තිබූ යකඩ අඬුව අතට ගත්තේය.
" හෝම්ස් ඔබට ඕනෙ නම් මං ළඟ හමුදා රිවෝල්වරය තියෙනවා"
" අපොයි ඕනෙ නැහැ මිත්‍රයා. නමුත් විශේෂ කොවිඩ් ආරක්ෂිත ඇඳුම් කට්ටලයක් නම් ඕනෙ වෙයි"
" අපි වාට්ටුව ඇතුළට යනවද?"
"ඔව් අපි දෙන්නම මිත්‍රයා" හෝම්ස් සිනාවක් පාමින් පැවසුවේය.
කිසිවක් සිතා ගත් නොහැකි වූයෙන් මම හෝම්ස් සමඟ කුලී රථයක් නැගී අර්නස්ට් සේවය කළ වාට්ටුවට ළඟා වුණෙමි. හනික ආරක්ෂිත ඇඳුම් කට්ටලයෙන් සැරසුණු අපි දෙදෙනා වාට්ටුවට ඇතුළු වුණෙමු.
ඇඳ ඉහපත් පරීක්ෂා කරමින් ඉදිරියට ඇවිදගිය හෝම්ස් නිදා හුන් රෝගියෙකු අසල නැවතී අර්නස්ටෲදර් ට සන් කළේය. ඉන්පසුව ඇඳ මත හුන් රෝගියාද නොතකමින් හෝම්ස් තමා රැගෙන ආ අඬුවෙන් ඇඳ විට්ටමට සියුම් පහරක් එල්ල කළේය.
ඇඳේ යකඩ කොටසක් ඉවතට පැන්නෙනු දුටු රෝගියා මාරාවේශ වූවෙකු මෙන් හෝම්ස් වෙතට පැන්නේය. වහා ක්‍රියාත්මක වූ මා මගේ අතිජාත මිත්‍රයා වෙතට පිනූ ආසාදිතයා වෙත පහරක් එල්ල කළේ වෛද්‍ය ආචාර ධර්ම ද පසෙක ලමිනි.
ඒ ඇසිල්ලෙන් හෝම්ස් ඇඳ විට්ටමේ විවරය තුළට අත දමා අර්නස්ටෲදර්ගේ පවුම් දහස් ගණනක් වටිනා රන් ඔරලෝසුව ඉවතට ගත්තේ ජයග්‍රාහී රාවයක් නඟමිනි.
"හෝම්ස් මට හිතා ගන්නවත් බැහැ කොහොමද හරියටම හොරාව හොයා ගත්තෙ කියලා"
" ඒක හරිම සරලයි මිත්‍රයා. අර්නස්ටෲදර් රන් ඔරලෝසුව ගළවලා ලාච්චුවෙ දාලා ආහාර ගැනීම මෙහෙ හැමෝටම සාමාන්‍යයයි. හොරා ස්ථිර කාර්‍ය මණ්ඩලේ කෙනෙක් වෙන්න බැහැ. එතකොට පිටින් ආවෙ රෝගීන් විතරයි. අර්නස්ට් මේ වෙලාවෙ කාමරේ නෑ කියලා හරියටම දන්නෙ පිරිමි වාට්ටුවෙ අය. මොකද ශ්වසන අපහසුව බලන්න ආව වෙලේ අර්නස්ට්ගෙ අතේ ඔරලෝසුව නැති බවත් ඔවුන් දකිනවා. ඒත් ඒක ලාච්චුවට දාලා අඟුලු නොදා නිකම්ම තියෙන බව දන්නෙ කෑම වෙලාවෙ ඔහුත් එක්ක මීට කලින් කතා කරපු බෙන් ඩිකින්සන් විතරයි"
" හරි ඒත් ඔරලෝසුව මෙතන හංගලා තියෙන බව හරියටම දැන ගත්තෙ කොහොමද ?"
" මගේ ආදරණීය වොට්සන් ගිලන් ඇඳේ විට්ටම ඇතුළේ හොර භාණ්ඩයක් හංගන්න පුලුවන් විවරයක් තියෙනවා කියලා දන්නෙ වෙන කවුද ඇඳ හදපු කෙනා මිසක්"
" මට තේරෙන්නෙ නෑ මේ උදව්වට ඔබතුමාට කොහොම ප්‍රතිඋපකාර කරන්නද කියලා" අර්නස්ටෲදර් හැඟුම්බරව කීවේය.
" ස්පුට්නික් එන්නතේ මාත්‍රා දෙකම අපි දෙන්නට අරන් දෙන්න ඒ හොඳටම ඇති" හෝම්ස් ඔහුගේ කරවටා අතක් දමමින් හිනැහෙනු මම මුව ආවරණය අතරින් යන්තමින් දුටුවෙමි.
නිමි.
© ධරණී උපේකා වීරසේකර
No comments:
Post a Comment