මගේ හිතත් කියවන්න! (පළමු කොටස)

2013. 06.06

නවදිල්ලිය

 අවුල් වූ හිසකෙස් අතින් සකසා ගෙන කපු කමිසයක් හා ඩෙනිම් කලිසමක් ඇඳ සිටි ආදිත්‍ය ශර්මා මහල් හතකින් යුත් තමා ඉදිරිපිට වූ දැවැන්ත ගොඩනැගිල්ල දෙස බලාපොරොත්තු දැල්වුණ දෑසින් බැලුවේය.

පහළට වැටෙමින් තිබූ උපැස් යුවළ ඇඟිල්ලෙන් නිසි තැන පිහිටුවා ගත් තරුණ මහාචාර්යවරයා ගොඩනැගිල්ල තුළට පිවිසියේ බරැති මල්ලක් ද අතැතිව ය.

රසකැවිල්ලක් ගිජු ලෙස සපමින් සිටි නිලධාරියා ඔහු දෙස නුරුස්සනා බැල්මක් හෙළීය.

මම මහාචාර්ය ආදිත්‍ය ශර්මා. පේටන්ට් බලපත්‍රයක් ඉල්ලලා දැන් මාසෙකටත් වැඩියි. තාම කිසිම පිළිතුරක් නැහැ, කරුණාකරලා මට මගේ නව නිර්මාණය ලියාපදිංචි කර ගන්න පුළුවන් ද?

තවමත් විසි අට වන විය නොඉක්මවූ තරුණ මහාචාර්යවරයා දෙස ඔහු හෙළුවේ මෙවැනි කජු කිරි කොල්ලන්ට මොන නව නිර්මාණද කියන්නාක් වැනි වූ බැල්මකි.

ඔහේට වයස කීයද? ඔහු කිසිදු ගරු සරුවකින් තොරව ඇසුවේය.

විසි අටයි!

අවුරුදු විසි අටයි, මහාචාර්ය! තමුසෙ හිතුවද අපිව මේ තරම් ලේසියෙන් අන්දන්න පුළුවන් කියලා?

ඔහු ඌරෙකු මෙන් හිස සලමින් කය කෙළින් කර ගන්නා ගමන් ඇසුවේය.

ආදිත්‍ය ශර්මා මුවෙන් නොබැණ කැලිෆෝනියානු සරසවියෙන් නිකුත් කෙරුණු හැඳුනුම්පත මේසය මත තැබුවේය.

එයින් ද නිලධාරියා මෙල්ල වුණ බවක් නොපෙනුණි.

බොරු එකක් නේද?

දැඩි සේ කෝපයට පත්ව සිටි ආදිත්‍ය කිසිත් නොකියා සමච්චල් සහගත සිනහවක් නැගුවේය.

                                  *************

"හොඳයි බොරු එකක් උනත් ඒකෙන් මට ඇති වැඩක් නෑ, මොකද්ද ඔය භාණ්ඩේ?"

"මේ යන්ත්‍රයෙන් කෙනෙක්ගේ සිත කියවන්න පුළුවන්".

ආදිත්‍ය  සිය බෑගයට තට්ටු කරමින් කීවේය

නිලධාරියාගේ  මුවින් නික්මියේ සරදම් සිනහවකි.

"තමුසෙ කීයටවත් මහාචාර්ය කෙනෙක් වෙන්න බැ, ඒක මූණ බැලුවහම කියන්න පුළුවන්, මන් මේ කල්පනා කරේ ඔහෙට තියෙන මොලේ අමාරුව මොකක්ද කියල. අනුන්ගේ හිත කියවන්න තමුන් දෙවියෙක්ද?"

මම මිනිස් මොළය' ඒක ක්‍රියා කරන හැටි, ස්නායු පද්ධතිය... මේ හැම දෙයක් ගැනම අවුරුදු ගාණක් පර්යේෂණ කරලා තමයි මේක නිර්මාණය කලේ. මේක නිවැරදියි! ඉබාගාතේ යකඩ ගොඩක් උස්සන් ඇවිත් පේටන්ට් අයිතියක් ඉල්ලන්න තරම් පිස්සෙක් නෙමෙයි මම. මේක මුළු ලෝකෙටම වටිනා සොයා ගැනීමක්. නමුත් මේ ගැන සම්පුර්ණ විස්තර කියන්න පුළුවන් මගේ නෛතික අයිතිය තහවුරු උනාට පස්සේ විතරයි!

"ෂා බලන් ගියාම අපූරු විජ්ජාකාරයෙක් නෙ"

මම විජ්ජාකාරයෙක් නෙවෙයි විද්‍යා කාරයෙක්! මේක විද්‍යාත්මක පර්යේෂණයක ප්‍රතිඵලයක්!"

ආදිත්‍ය කෝපයෙන් අඳුරු වුනු මුහුණ  ඔහු දෙසට ලං කරමින් කීවේය.

"මිහිපිට කාටවත් අනෙක් අයගේ හිත කියවන්න බැහැ, දෙවියන්ට ඇරුණුකොට! පව් කතා කියවලා මගේ ලේ කෝප කරන්නෙතුව යනවා යන්න මෙතැනින්!"

"මට මේ සැලකුව විදිහ ගෙන තමුසෙට ළඟදීම දවසක පශ්චත්තාප වෙන්න වෙයි! මතක තියා ගන්නවා මගේ නම ආදිත්‍ය ශර්මා" 

ආදිත්‍ය ගොඩනැගිල්ලෙන් පිටතට පැමිණියේ  කෝපයෙන් දත් මිටි කමින්ය. ජීවිතයේ ප්‍රථම වතාවට ඉන්දියානුවෙකු වී ඉපදීම සම්බන්දයෙන් ඔහු තමාටම සාප කර ගත්තේය.
 

~~~~~~~~~~ මතු සම්බන්ධයි~~~~~~~~~~~~~~~`