දෙසැම්බරයේ සීතල සුළඟක් නවදිල්ලිය සිසාරා හමා ගියේය. එකිනෙක අභිබවමින් ඉදිවී තිබුණු ගොඩනැගිලි වල තැවරී තිබුණේ මලානික බවකි.
මහා හඩින් නැගුණ වාහන නළා ශබ්දයත් සමග ආදිත්‍ය ගැඹුරු කල්පනා ලෝකයෙන් පියවි ලොවට පැමිණියේය. තමා සිටින්නේ කැලිෆෝර්නියා සරසවියේ නොව නවදිල්ලියේ බව ඔහුට අමුතුවෙන් වටහා ගැනීමට අවශ්‍ය නොවීය. අංජලී මුණ ගැසුණු අයුරුත් වෘත්තීය බැදීම පරයා යමින් ඇය ඔහුගේ සමීපතම මිතුරියක බවට පත් වූ අයුරත් සිහි කිරීම පවා ඔහුට අස්වැසිල්ලක් ගෙන දුන්නේය. එහෙත් වර්තමානයේ ඔහු මුහුණ දී සිටින අර්බුදය ඔහුගේ හිතට ගෙන දුන්නේ බරකි.
" ඔය කල්පනා කිරිල්ල නවත්තල මං කියන දේත් පොඩ්ඩක් අහනවද සර්?"
ආදිත්‍ය ව කෝප ගැන්වීමට සර් යැයි ඇමතීම අංජලීගේ පුරුද්දක් විය. නමුත් මේ මොහොතේ ඇය එසේ පැවසුවේ ඔහුගේ අවධානය යොමු කර ගැනීම සදහා ය.
" මේක හරිම අසාධාරණයි! මං ඇරුණුකොට කවුරුවත් පිළිගන්නේ නැහැ ඔයා හිත කියවන යන්ත්‍රයක් හැදුවයි කියලා. එත් ඔයා ඒක මටවත් පෙන්වන්න සූදානම් නැහැ. මන් ඕක හොරකම් කරයි කියලා නේද ඔයාට සැක? ඒක පාරක් ඔය යන්ත්‍රයෙන් මං ඔයාගේ හිත කියෙව්වහම මොකද වෙන්නේ? "
" එහෙම එකක් නැහැ අංජලී. ඒකට වෙන හේතුවක් තියෙනවා. ඒක මට දැන්ම ඔයාට කියන්න බැහැ. මට ඔයාව විශ්වාස නැත්තම් මේ වැඩේට හවුල් කර ගන්නැතුවම ඉන්න තිබුණනේ. එත් ඒ සේරටම කලින් මේ නිර්මාණය ලෝකෙට හදුන්වල දෙන්න ඕනේ. මිනිස්සු මේක විකාරයක් කියල බැහැර නොකරන විදිහකට! මේක හරියට වැඩ කරනවා මම ඒක දන්නවා.. එත් මේක වෙන විදිහකට ලෝකෙට එලි දක්වන්න ඕනේ. මෙහෙම හරි යන්නැහැ"
"ඔයාගේ හිතේ හොරයක් ඇති..එකනේ බැරි"
"ඕනේ එකක් හිතා ගන්නකෝ.. මේ වැඩේ විද්‍යාවෙන් කරන්න බැහැ වගේ " ඔහු කණස්සල්ලෙන් කීවේය.
" විද්‍යාත්මකව බැරි නම් අපි අවිද්‍යාවෙන් ඒ වැඩේ කරමු". අංජලී සිනා සෙමින් කීවාය.
" ඒ කිව්වේ?"
"එකනේ, මන් ගාව අදහසක් තියෙනවා. කොහෙද මහාචාර්යතුමා ඒක අහන්න කැමති නැහැ නෙ .."
" ආයෙත් ඔය මහාචාර්යකම කියවන්නැතුව අදහස විතරක් කියනවද? මන් අහන්න අකැමැතියි කියල කිව්වේ නැහැනේ අංජලී." ඔහු සිනාමුසු මුහුණින් කීවේය
" හරි හරි කියන්නම්"
ආදිත්‍ය උන්නදුවෙන් ඇය දෙස බැල්මක් හෙළුවේය.
උපැස් යුවළ තුළින් ඇයගේ ප්‍රතිබිම්භය වෙනදාටත් වඩා පියකරුව ඔහුට පෙනුණි.
මතු සම්බන්ධයි.......
No comments:
Post a Comment