.........towards the stream of thoughts

Friday, May 9, 2014

වැහි කවි



 හඬන අහසෙහි රිදෙන පාරවන සිත් රිදුම
වැටෙන වැහි දියත්තක මුහු කර එවන්නෙද
වසා ගෙන සිනිදු සුදු මිහිදුමක් සේ සුමට
ඇදෙන්නේ අහස් කත හෙළන සුසුමන් නොවෙද

බිම බලා ගෙන සඳටත් හොරෙන් ඉකිබිදින
වලාකුළු දනී නුබ ගැබෙහි පෙම් පුරාණය...
දෑත් විදහාලන්න නොහැකිමුත් බෝ උසට
පොලව හැමදාමත් ආදරෙයි අහසට


අතට අහු වෙන මතක හැම එකම වීසි කර
කොහේ හෝ කොදෙව්වක දුර ඈත දනව්වක
නෙතු පියා ගෙන තදින් මා එක්ක මා නැතිව
ඉහෙන මේ වැස්සට නුඹ තෙමෙන්නෙ ද පියඹ